เมื่อสองสัปดาห์ที่ผ่านมานี้ ฉันกับสามีได้มีโอกาสไปร่วมงานบูชามหาเทพของชาวฮินดู ซึ่งเขาได้จัดเป็นประเพณีทุกปี ตื่นเต้นมากที่จะได้ไปเห็นพิธีแห่องค์มหาเทพต่าง ๆ เรารีบไปตั้งแต่เนิ่น ๆ เพราะเกรงว่าจะไม่ที่จอดรถและคิดว่าคงจะมีคนมาร่วมงานเยอะมากกว่างานอื่น ๆ เริ่มแรกที่ไปถึงสถานที่งาน
บริเวณงานยังดูโล่ง ๆ อยู่ บรรยากาศรอบบริเวณวัดดูเหมือนจำลองมาจากอินเดียจริง ๆ เลยล่ะ มีเสียงปี่พาทย์ดังทั่วบริเวณงาน เราได้เข้าไปร่วมพิธีในเทวสถาน จึงได้รู้ว่าเราไม่ได้มาแต่เนิ่นอย่างที่คิดเลย มีผู้คนอยู่ร่วมประกอบพิธีมากพอสมควร ถึงแม้จะมีคนมายังไม่มากพอ ผู้ดำเนินพิธีก็ดำเนินการตามหมายกำหนดเป๊ะ ไม่มีการยืดหยุ่น เผลอแผล๊บเดียวคนเต็ม ดูสวยงามดีเพราะมีผู้หญิงใส่ส่าหรี่สวย ๆ นั่งเป็นกลุ่มเป็นระเบียบเรียบร้อย ส่วนผู้ชายถูกจัดให้นั่งแยกกัน รู้สึกว่าพวกเขาจะว่ายากกว่าผู้หญิง เชิญให้นั่งก็ไม่ค่อยอยากจะนั่ง พอใจที่จะยืนบังคนอื่นมากกว่า เราเองเป็นแขกรับเชิญก็ไม่จำเป็นต้องแยกกันนั่ง อันนี้ยกเว้นเองจ้ะ แต่เขาก็รู้กันเพราะเห็นพวกเรา รู้จักพวกเราตั้งแต่เริ่มสร้างวัดแล้ว พอวัดเสร็จก็ยังเป็นมิตรที่ดีต่อกันเหมือนเดิมอยู่ ที่วัดนี้ไม่มีโต๊ะวีไอพี ไม่มีฐานะแตกต่างกันระหว่างคนรวยคนจน ไม่มีการหวงของกิน เขาแจกให้ทุกคนในงานกินจนอิ่ม แล้วยังแจกอาหารและผลไม้บูชาให้นำกลับไปรับประทานที่บ้านอีกด้วย
ทางวัดได้เชิญพราหมณ์ผู้เก่งทางด้านพิธีกรรมและทางด้านร่ายพระเวทย์มาหลายท่านจากอินเดีย มีการร่ายเวทย์ยาว ๆ หลายบทประชันกัน ไพเราะน่าฟังมากเลย หลังจากร่ายเวทย์เสร็จแล้ว ก็มีการบูชาไฟ จากนั้นมีการแห่องค์มหาเทพต่าง ๆ เดินเวียนขวารอบเทวสถานขององค์พระศิวะ ๑ รอบ แล้วนำไปเดินรอบนอกสถานที่อีก ๑ รอบ เพื่อให้คนได้ร่วมปฏิบัติบูชา เช่น นำถาดผลไม้ไปบูชา หรือมีการบูชาด้วย
การไหว้เป็นระยะ ๆ ทุก ๆ ก้าวเดิน เดินหนึ่งก้าวแล้วก้มลงกราบกับพื้นดิน ๓ ครั้ง ทำจนกว่าจะนำองค์เทพกลับเข้าประทับในเทวสถานที่เดิม บางคนก็นอนกับพื้นดินแล้วกลิ้งตัวไปตามหลังรถประทับขององค์เทพตลอดทางรอบวัด พิธีกรรมของศาสนาฮินดูเคร่งครัดไปอีกแบบ ในเทวสถานจะมีองค์เทพประทับอยู่ พราหมณ์จะเป็นผู้ทำหน้าที่สรงน้ำเปลี่ยนเครื่องทรงเครื่องประดับให้องค์เทพทั้งหมดทุกวัน ๆ ละ ๓ เวลา โดยเฉพาะวันงานบูชาก็จะมีเครื่องทรงเครื่องประดับสวยงามเป็นพิเศษ ตามปรกติเราจะไม่ได้เห็นองค์เทพ ถ้าไม่ใช่วันงานบูชาเขาก็จะไม่เปิดเทวสถานให้เราได้ชมหรอก ที่วัดนี้จะมีการทำพิธีบูชาทุกเย็นวันศุกร์เป็นประจำ ชาวฮินดูไปวัดไม่เหมือนกับชาวพุทธ คนส่วนใหญ่จะไปมือเปล่ากัน ไม่มีดอกไม้หรืออาหารไปถวายพราหมณ์ เขาไปบูชาเทพเจ้าและขอพรด้วยสิ่งของที่ทางวัดจัดไว้ให้เช่าตามแต่ศรัทธา ไม่กำหนดราคา ไม่มีการถวายปัจจัยแก่พราหมณ์ ฉันก็เล่าตามที่เห็นมานั่นแหละ ส่วนรายละเอียดนั้นใครอยากทราบมากกว่านี้ก็ต้องค้นคว้าเองนะคะ เอาล่ะ...วันนี้ก็มีรูปสวย ๆ มาฝากด้วยนะ
ในงานนี้เดินไปรอบ ๆ วัดจะเห็นรองเท้าวางซ้อนอยู่ทั่วไป ที่วางรองเท้าที่ทางวัดจัดไว้ให้มีรองเท้าวางทับถมกันเยอะมาก กว่าจะหาเจอแทบหมดแรง ต่างคนต่างเขี่ยหารองเท้าของตนเอง ในที่สุดรองเท้าแต่ละคู่ก็แยกกันคนละทิศคนละทาง เราไปก่อนกลับก่อนก็เลยต้องเหนื่อยกับการตามหารองเท้า แต่ก็ขำดีนะ เห็นภาพเด็กแขกแล้วอดที่จะถ่ายรูปไม่ได้ เด็ก ๆ ก็ชอบเป็นดาราหน้ากล้องซะด้วยซิ....สำหรับนำเที่ยวงานประจำปีของชาวฮินดูก็ฝากไว้เพียงแค่นี้ก่อนค่ะ.
...........................
